Rola kuratora w procesie readaptacji osób skazanych/ukaranych

Pojęcie niedostosowania pojawiło się w literaturze w latach pięćdziesiątych pod wpływem popularnej w USA „psychologii przystosowania”, opartej na teorii Darwina i behawioryzmie. Pojęcie to wprowadziła na grunt nauki polskiej Maria Grzegorzewska w 1959 r.

Spis treści

Rozdział I. Niedostosowanie społeczne
1.1. Pojęcie i zakres niedostosowania społecznego w świetle literatury
1.2. Zaburzenia w zachowaniu i nieprzystosowanie społeczne nieletnich
1.3. Ogólny model diagnozowania i przyczyny niedostosowania

Rozdział II. Idea współczesnej praktyki resocjalizacyjnej, a zadania kuratora
2.1. Podstawowe założenia pedagogiki resocjalizacyjnej
2.2. Postępowanie z nieletnimi w ujęciu ewolucyjnym na tle głównych tendencji w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości
2.3. Zawód kuratora i struktura systemu kurateli sądowej
2.4. Metodyka pracy kuratora sądowego

Rozdział III. Metodologia badań własnych
3.1. Cel główny i problemy badawcze
3.2 Hipotezy robocze oraz zmienne i wskaźniki
3.3. Metody i procedury badawcze
3.4. Teren i grupa badawcza
3.5. Średni wiek nieletniego objętego programem resocjalizacyjnym
3.6 Cechy charakteru przejawiają młodzi nieletni
3.7. Przyczyna decyzji o ustanowieniu kuratora sądowego
3.8. Zadania kuratora sądowego w sprawie nadzoru nad nieletnim
3.9. Okres na jaki przeważnie zostaje ustanowiony środek resocjalizacyjny w postaci kuratora
3.10. Właściwa sylwetka osobowościowa kuratora w procesie skutecznej resocjalizacji nieletniego

Bibliografia
Spis tabel
Spis wykresów
Aneks